Tegenwoordig kom je steeds vaker de term “spiritualiteit” tegen. En meestal is de betekenis ervan een beetje vaag. De term wordt gebruikt voor de zoektocht naar innerlijke rust, het aanhangen van niet-westerse goden, het geloof in waarnemingen die niet via onze vijf zintuigen te verklaren zijn… In de media wordt alles wat met spiritualiteit te maken heeft vaak negatief afgeschilderd. Alles wat niet binnen het normale plaatje past is gek, slecht of zweverig, en dient met een flinke korrel zout genomen te worden. Dan vraag ik me af, wat is spiritualiteit dan eigenlijk echt?

Voor veel mensen betekent spiritueel zijn: new-age muziek draaien, wierook branden en in een kaars staren. Wat ze zich echter niet afvragen, is wat de wierookbrander daarmee denkt te bereiken. Spiritualiteit is niets anders dan geestelijke groei. De new-age muziek kan slechts voor de rust zorgen, nodig om je gedachten te ordenen. Wierook en kaarsen kunnen je helpen je gedachten te focussen op één punt.

Spiritualiteit is veel dingen, afhankelijk van wie je het vraagt. Maar de meest concrete uitleg is volgens mij: de zoektocht naar persoonlijke groei. Stel jezelf doelen in het leven. Hoe kun je op weg zijn naar iets, als je niet weet waar naar toe? Dan kan zelfs je TomTom je niet meer helpen… Er zijn diverse stromingen in spiritualiteit, die ieder hun eigen wegen kennen. Zo heb je bijvoorbeeld Kaballah, Wicca, Taoïsme, Boeddhisme en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ze hebben echter allen hetzelfde doel: jezelf ontwikkelen tot wie je werkelijk wilt en kunt zijn.