Dierbare overledenen blijven tegenwoordig vaak dichtbij. Niet alleen via huisaltaren, maar ook door het schrijven van briefjes, e-mails of een digitaal monument, blijven nabestaanden in contact met hun dierbaren. We zien deze persoonlijk-collectieve vorm van rouwverwerking onder andere bij de rituelen rond de viering van Allerzielen op 2 november. Eric Venbrux, hoogleraar Antropologie van de religie en verbonden aan het Centrum voor Thanatologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen, doet onderzoek naar veranderende rouwrituelen.
Artikel higlights- Voorouderverering kent een lange traditie
- Communicatie met de overledenen zien we ook meer en meer in onze cultuur
- Contact houden is voor velen een grote steun bij de verwerking
Trefwoorden- Rouwen
- overleden
- mail
- nabestaanden
Venbrux: 'In diverse niet-westerse culturen kent voorouderverering een lange traditie. Het aanroepen van overleden verwanten is gebaseerd op de overtuiging dat de geesten van de doden het lot van de levenden beïnvloeden. Communicatie met de overledenen zien we ook meer en meer in onze cultuur. Ons medeleven is niet alleen op de nabestaanden gericht. Tegenwoordig proberen rouwenden ook contact te houden met de overledene. En maken we het persoonlijke steeds meer publiek.'
Op en rond Allerzielen zijn er op begraafplaatsen ook seculiere vieringen waarbij briefjes kunnen worden gedeponeerd in een vuurkorf of een speciale brievenbus of een telefonische boodschap wordt achtergelaten. Mensen schrijven e-mails naar hun overledene of maken een speciale in memoriam website. 'Het enkele feit dat ze als het ware in gesprek kunnen gaan met de overledene, is voor velen een grote steun bij de verwerking.'