Willemeine Bol is een bijzondere vrouw, een blinde vrouw. Blind zijn is voor haar nooit een obstakel geweest om dingen te ondernemen: de vrouwenstrijd en de vrije liefde, reizen in binnen- en buitenland, wonen en werken in Mozambique en Rwanda, liefdes gekend, van liefdes afscheid genomen, werken in wat toen nog de zwakzinnigenzorg heette.
Deze 'avonturen' heeft ze verwerkt in haar boek LosBol, dat deze maand is uitgekomen.
"Ik ben waarschijnlijk de enige blinde vrouw ter wereld die dit werk gedaan heeft." Soms letterlijk met vallen en opstaan: paardrijden, schaatsen, fietsen (ze is bijna in de Maas gevallen), zeilen, dansen, autorijden?... Ze heeft het allemaal meegemaakt en opgeschreven.
Vanaf haar geboorte is ze blind. Zelf zegt ze: "Ik kan net zo goed zien als iedereen, alleen op een andere manier." Ze ziet met haar handen, oren, buik en met haar hart. "Ik lees de stem van de mensen die ik ontmoet en de emoties die ze uitstralen." Op haar vijfde ging ze noodgedwongen naar een internaat. Vervelend in het begin, maar achteraf ook een veilige omgeving om op te groeien. Tot haar achttiende heeft ze daar gewoond. Willemeine heeft alles geleerd om zelfstandig te kunnen leven. En dat doet ze volop. Willemeine woont en werkt nu in Sneek.
Willemeine Bol is een bijzondere vrouw, een blinde vrouw die geen kleuren ziet, zelfs geen zwart of grijs, maar die een kleurrijk leven heeft. Regelmatig vragen mensen aan haar hoe haar leven eruit ziet. Blind zijn is onbekend, merkt ze. Vandaar dat ze haar `avonturen' heeft opgeschreven. Om te laten zien, dat ze een gewone vrouw is, ze heeft alleen bijzondere dingen meegemaakt. "Laten we elkaar nieuwe verhalen geven, waarvan je gelukkig wordt!"