Tien jaar geleden stelde de Internationale Commissie voor Klimaatverandering vast dat mensen een zorgwekkende invloed hebben op de klimaatverandering. Twee jaar later werd het Kyoto-verdrag aangenomen door de Verenigde Naties. De wereldleiders maakten hiermee een begin om dit probleem aan te pakken.
In het Kyoto-verdrag wordt vastgesteld dat landen hun koolstofdioxide (CO2) emissie moeten verminderen. Landen die financieel minder draagkrachtig zijn krijgen minder strenge doelen opgelegd. Uiteindelijk is Rusland na onderhandelingenakkoord gegaan met het verdrag. De huidige Australische president heeft binnen een paar uur na zijn aantreden het verdrag ondertekend. Amerika is uiteindelijk echter nooit akkoord gegaan het verdrag, uit angst voor de gevolgen voor de Amerikaanse economie.
Hier zou je bijna wanhopig worden. De bewijzen stapelen zich op waaruit blijkt dat het broeikaseffect de schuld is van de mens. Het Kyoto-verdrag is een goed begin, maar heeft het wel zin als Amerika zich er niet aan houdt? De voorspelde gevolgen van de klimaatverandering lopen uiteen van een stijging van het zeewater niveau van één meter tot twee miljard mensen die het risico lopen overstroomd te worden. Vijfduizend mensen in het Verenigd Koninkrijk alleen al zouden huidkanker oplopen en mensen zouden door de gestegen temperatuur doodgaan.
Maar wat kunnen we dan doen? Wachten tot wetenschappers eindelijk de politici kunnen overtuigen? Zelf de politiek ingaan? Want het zijn toch voornamelijk de grote bedrijven die de CO2 uitstoten? Niet helemaal eigenlijk.
De totale koolstofdioxide-uitstoot in ontwikkelde landen kan verdeeld worden in drie delen. Eén deel komt door transport, één deel door huishoudens en één deel door ons werk. Misschien kunnen we dus toch een verschil maken.
Het grootste deel onze CO2-uitstoot komt natuurlijk door auto’s. Een flinke auto met vierwielaandrijving kan aan de 12 ton per jaar komen. Een kleinere auto kan dit terugbrengen tot de helft. Ook vliegen maakt een steeds groter deel uit van het dagelijks leven in de ontwikkelde wereld. Voorspeld wordt dat door de toename in vluchten de bijdrage aan CO2emissie tegen 2050 verviervoudigd is.
In huis is het grootste probleem de verwarming. We zijn eraan gewend de temperatuur in huis te besturen met één druk op de knop. Terwijl je ook de verwarming minder hoog kunt zetten en gewoon een trui aandoen. Zo verminder je het CO2gebruik als gevolg van energieverbruik met een derde!
Waar men niet snel bij stil staat is de invloed op het klimaat die het gevolg is van de productie en het vervoer van ons voedsel. Het kappen van bomen om de grond geschikt te maken voor landbouw en het importeren van voedsel uit verre landen heeft een grote impact op onze leefomgeving. Door voedsel te eten wat dichtbij huis geproduceerd wordt of zelfs thuis in de tuin geplant, maakt een groot verschil.
Een gemiddeld mens produceert jaarlijks tien keer zijn lichaamsgewicht aan afval. Het grootste deel hiervan kan echter gerecycled worden. Na inzameling van het huisvuil gaat minstens de helft naar stortplaatsen en fungeert als heerlijk voedsel voor methaanproducerende bacteriën. Methaan is echter 23 keer zo schadelijk dan koolstofdioxide.
Door biologisch afval te composteren reduceer je je broeikasgasuitstoot en win je een voorraad voedsel voor je planten of grasveld. Metaal, glas en plastic kunnen allemaal gerecycled worden. Een andere groot verschil kun je echter maken door je afval te verminderen. Neem je eigen boodschappentas mee naar de winkel: dat bespaart je € 0,25 en je hoeft thuis geen tasje weg te gooien. Een nee/nee sticker op je brievenbus scheelt je waarschijnlijk zo’n twee kilo vrijwel nutteloos papier en natuurlijk dat plastic verpakkingsmateriaal dat weer weggegooid moet worden. Zo’n sticker kun je meestal gratis ophalen bij je gemeente of je kunt hem telefonisch bestellen via 0900-2025095 (€ 0,50 per minuut).
We zeggen niet dat je alleen maar zelfgestopte geitenwollen sokken moet dragen of zelfgekweekte brandnetelsoep eten. Onze persoonlijke bijdrage aan het broeikaseffect is echter meer dan duizend ton gas in een mensenleven. Door de voorgestelde veranderingen in onze levensstijl kun je hierop flink verminderen. Als je ook op je werk je CO2-uitstoot vermindert en een paar van je buren ompraat maak je een groot verschil. Wijzelf, onze kinderen en kleinkinderen hebben baat bij een verminderde CO2emissie. Letten wij niet op, kan dat grote gevolgen hebben voor grote groepen mensen. Dus laten we zelf alvast actie ondernemen; wij kunnen het verschil maken! Een veel groter verschil zelfs dan de politici, die eerst nog moeten beslissen wie waar zit bij de volgende vergadering…