“Ik heb gewoon een hekel aan verspilling”, zegt Loekie Langendoen. Al meer dan tien jaar maakt zij kaarsen uit afval. Eerst een paar jaar als hobby, sinds 2000 als zelfstandig ondernemer. Tienduizend kilo kaarsvetresten heeft ze tot haar beschikking – op kleur gesorteerd en opgeslagen in schuurtjes in de tuin. “Ik maak bijna elke dag kaarsen”, vertelt Langendoen. “Maar het is zo’n berg, je komt er niet doorheen.”

In het begin werkte Langendoen met kaarsenresten die ze van vrienden en bekenden kreeg. Daarna zette ze een bak neer bij de plaatselijke kringloopwinkel. Al snel liep het “als een trein”. Zeker toen ze in 1999 de Milieuprijs van de gemeente Steenwijk won. Inmiddels heeft Langendoen enkele tientallen inzamelpunten in het hele land en leveren niet alleen particulieren hun kaarsrestanten bij haar in, maar ook bedrijven. Zoals Kasteel Doorwerth - “daar komt prachtig, spierwit kaarsvet vandaan” – en Burgers’ Zoo in Arnhem. 

Personeelsfeestjes
Haar klanten zijn hoofdzakelijk particulieren. “Ik maak creatieve kaarsen en die doen het vooral goed bij particulieren.” De zakelijke markt is ook moeilijker. “Voor bedrijven zijn gerecyclede kaarsen te duur”, weet de ondernemer. “Bij de groothandel kun je voor een paar euro vijftig tafelkaarsen kopen. Daar kan ik met mijn handwerk niet tegenop.” Ook de bedrijven die hun restkaarsvet bij haar inleveren, zijn om die reden zelf niet geïnteresseerd in gerecyclede kaarsen.

Het proces van ambachtelijk kaarsenmaken spreekt bedrijven dan weer wel aan. Langendoen geeft regelmatig workshops bij gelegenheden als personeelsfeestjes. “Maar ik word ook geboekt door zorggroepen of vrouwenverenigingen. Tijdens zo’n workshop maakt iedereen een kaars en in de tijd dat de kaarsen staan te drogen, vertel ik over recycling en geef ik milieutips.”

Want Het Tweede Lichtje brengt niet alleen kaarsvet een tweede keer in roulatie. “Ieder stompje kaars heeft ook een lontje”, vertelt Langendoen. “Als je een partij kaarsrestanten smelt, zakken alle lontjes naar de bodem van de ketel. Ik vis ze daaruit en maak er balletjes van. Daarmee kun je de openhaard aanmaken.” 

Plastic tassen
Verder verzamelt de kaarsenmakerij in een jaar tijd ongeveer 25 kilo aluminium, van theelichtjes. Dat brengt Langendoen naar een oudijzerhandel. En ook de vele plastic tassen waarin ze kaarsrestanten krijgt aangeleverd, krijgen een tweede leven. “Die breng ik naar een vrouw hier in de buurt. Die knipt ze in stukken en haakt er nieuwe tassen van.” Van alles wat ze binnenkrijgt, gooit Langendoen naar eigen zeggen maar ongeveer 5 procent weg. Al het andere gaat de deur uit als grondstof voor iets nieuws. Dat moet ook, vindt ze. “Ik kan het niet maken om te werken met afval en dan zelf van alles weg te gooien.”

Hoe ziet Het Tweede Lichtje de toekomst in? Zijn er plannen voor uitbreiding? “Ik zou werk genoeg hebben voor twee tot drie man”, vertelt de ondernemer. “Maar dan moet de omzet flink omhoog. En dan wordt het financiële risico groter.” Dat risico wil Langendoen niet nemen in een tijd waarin andere ambachtelijke kaarsenmakers er juist mee ophouden omdat ze de concurrentie van grote fabrieken niet aankunnen. Wel is ze bezig een webwinkel op te zetten. Die is naar verwachting over een halfjaar online.