Als je ooit gerend hebt op een zacht, droog strand, weet je hoeveel moeite dat kost. De zandkorrels verschuiven onder je voeten en vertragen je stappen. Er is zelfs de kans dat je struikelt en valt. Zeeschildpadden kennen de problemen van lopen in zacht zand maar al te goed. Nadat ze uit hun ei komen, kruipen de jonge zeeschildpadjes uit hun nest en rennen over het strand naar de zee. Ze brengen maar een korte tijd door op dat strand, maar ze kunnen er overheen rennen met een opmerkelijke snelheid, hoe zacht het zand ook is. De grote vraag is dan ook, hoe doen ze dat?
Het blijkt dat de pasgeboren schildpadjes hun flippers gebruiken om kleine brokjes compact zand te maken. Deze fungeren als een soort cement waardoor ze zich veel sneller kunnen verplaatsen. Deze ontdekking is gepubliceerd door Daniel Goldman en zijn collega’s van het Georgia Institute of Technology in de Verenigde Staten.
In het afgelopen jaar heeft Goldman met zijn team een robot gemaakt genaamd de SandBot. Deze simpele creatie helpt hen te begrijpen hoe echte dieren omgaan met lopen op los zand. De onderzoekers hebben de bewegingen en de timing van de bewegingen van de robot heel nauwkeurig aangepast om hem over het zand te laten lopen in plaats van erin te gaan zwemmen.
Hun aandacht richtend op zeeschildpadden, heeft het team een laboratorium opgezet bij het Jekyll Island. Daar konden ze samenwerken met het Georgia SeaTurtle Centre. Samen hebben ze hoge snelheidsopnamen gemaakt van de zeeschildpadjes die uit hun eieren kruipen. Deze schildpadjes renden over een pad van los zand, of zandpapier om een harde ondergrond te imiteren.
De wetenschappers waren heel voorzichtig om de schildpadjes niet te storen. Ze hebben uit elk nest vijf schildpadjes genomen en deze maximaal drie keer over het zand of zandpapier laten rennen voor ze ze terugzetten waar ze de diertjes gevonden hebben. Verrassend genoeg bleek het voor de diertjes niet uit te maken of ze over een zacht of een hard oppervlak rennen. Ze rennen net zo snel over het losse zand als over het harde, maar wel op twee verschillende manieren.
De flippers van ze schildpadjes grepen in het zandpapier met een soort kleine klauwen. Op zand, zo bleek uit de hoge snelheidsbeelden, duwden de flippers in het zand met precies de juiste hoek en kracht om blokjes compact zand te vormen waartegen ze kracht kunnen zetten. Zodoende kunnen ze zich snel voorwaarts verplaatsen.
Dit is een mooi voorbeeld van hoe dieren elegante biomechanische manieren ontwikkelen om de problemen te overwinnen waar de natuur hen voor stelt. Het duurt lang om een robot te ontwikkelen, met een langdurig proces van onderzoeken. Intussen zijn de zeeschildpadden gearriveerd die, zonder erbij na te denken, op een veel makkelijkere manier doen waar wij mensen grote moeite mee hebben.