Noodzaak van alternatieve energie
Na ruim 100 jaar begint de zegen van olie steeds meer een last te worden. De CO2 die bij de verbranding van fossiele brandstoffen vrijkomt, leidt tot het opwarmen van de aarde. De warmere atmosfeer heeft een ingrijpend negatief effect op alle ecosystemen op aarde. IJskappen smelten, de zeespiegel stijgt, extreme weersomstandigheden en stormen zullen vaker voorkomen, tropische ziekten zullen steeds vaker in onze regionen te zien zijn. 

Geïndustrialiseerde landen zijn van hun energievoorziening volledig afhanklijk van olie- en gasproducerende landen. Die leveranciers kunnen onze niet aflatende energiebehoefte gebruiken voor politieke doeleinden door simpelweg te dreigen energieleveringen stop te zetten of dat ook echt te doen. Een recent voorbeeld hiervan is Rusland, dat gas als politiek machtsmiddel inzet tegen buurlanden Georgië, Oekraïne en Wit-Rusland. Op de website mappingworlds is aan de hand van bewezen olievoorraden en gasreserves duidelijk te zien welke landen in de wereld het meeste macht hebben. In ieder geval vanuit het oogpunt van energie.

Te conservatief
Het volume van de wereldwijde olievoorraad is moeilijk in te schatten. Optimisten en pessimisten blijven elkaar daarin tegenspreken. Sommige landen hebben er ook baat bij hun oliereserves te onderschatten of juist te overschatten. De oliereserves worden weliswaar jaarlijks gepubliceerd in Oil and Gas Journal maar er is geen onafhankelijke verificatie mogelijk van de opgegeven hoeveelheden. Verder is het natuurlijk niet met zekerheid te zeggen hoeveel olie er in de toekomst nog gevonden kan worden. Volgens sommige wetenschappers is de helft van de totaal geschatte hoeveelheid olie inmiddels gewonnen. Volgens optimisten duurt het nog wel enkele decennia voordat dit punt ,‘peak oil’, wordt bereikt.

Een van die optimisten, L. Maugeri, beweert in zijn artikel What Lies Below in Newsweek (oktober 2006) dat olie voorraden altijd te conservatief zijn ingeschat. Vanwege de voortschrijdende technologie zal nog lang olie op te pompen zijn. Zelfs uit bronnen die voorheen als uitgeput werden beschouwd zal in de toekomst op een kosteffectieve manier nog olie kunnen worden gehaald. Tot in het begin van de volgende eeuw.

Zeker is, dat de vraag naar olie alleen maar zal blijven toenemen. Nieuwe groeieconomieën, zoals China en India, en een toenemende wereldbevolking steeds meer energie gaan vragen. Als de pessimisten gelijk hebben en we bereiken peak oil spoedig dan zal het aanbod van olie ieder jaar minder worden. De gevolgen daarvan zijn bijzonder ingrijpend, omdat ieder aspect van ons leven daardoor wordt beinvloed. Zelfs als de optimisten gelijk hebben, en er voorlopig nog geen eind aan goedkope olie is, dan nog zullen we ons energieregime moeten herzien. Enerzijds om niet te veel afhankelijk te zijn van andere landen voor onze energie, anderzijds om CO2-emissies te beperken. 

Water als brandstof
Jules Verne schreef in ‘The Mysterious Island’ begin vorige eeuw al, dat water de kolen van de toekomst zou zijn. Nu, zo’n 130 jaar later, lijkt zijn toekomstvisie steeds meer werkelijkheid te worden. Hoewel waterstof strict gesproken niet een energiebron is maar eerder een drager, een opslag voor energie. Maar het komt zelden in zijn pure vorm voor. Het moet worden geproduceerd.

Waterstof kan worden gewonnen uit fossiele brandstoffen zoals bijvoorbeeld aardgas. Nadeel daarvan is dat er dan bij de productie nog steeds CO2 vrijkomt. Met andere woorden, de energie die je ermee opwekt draagt nog steeds bij aan de opwarming van de atmosfeer.

Een andere manier om waterstof te produceren is door middel van electrolyse van water. Electrolyse is het proces waarbij elektriciteit wordt gebruikt om water te scheiden in waterstof en zuurstof. Water is als bron voor waterstof uniek omdat je begint en eindigt met hetzelfde product. Als de elektriciteit die gebruikt wordt voor elektrolyse op een duurzame manier is verkregen is er geen enkele uitstoot van CO2. Elektriciteit uit zonlicht, windenergie, waterkracht zijn daarom ideaal voor het leveren van ‘schone’ energie.

Waterstof kan meer energie efficiënt opslaan dan de huidige batterijen en accu’s. Het is twee keer zo efficiënt bij verbranding in een brandstofcel dan benzine is in een verbrandingsmotor. De enige uitstoot na vebranding is water. Bovendien is waterstof het meest voorkomende element in ons universum. Theoretisch is het dus de ideale bron van energie. En een onuitputtelijke.

Daarbij is het een energiebron die voor heel veel toepassingen gebruikt kan worden. Van kleine electronische apparatuur zoals mobiele telefoons en laptops tot grote stationaire back-up energiestations. Volgens velen zal het gebruik van waterstof als opslagbron in combinatie met allerlei alternatieve vormen van energie uiteindelijk leiden tot een waterstofeconomie. Daarmee kan het de oplossing zijn voor het beperken van broeikas gassen en onze energie afhankelijkheid.

Ware revolutie
Omschakelen van een samenleving die volledig is gebaseerd op fossiele brandstoffen naar een samenleving gebaseerd is op waterstof is een ware revolutie. Een revolutie die minstens net zo ingrijpend is als de industiële revolutie was. Maar die revolutie komt niet vanzelf. Daar is nog heel veel onderzoek en geld voor nodig. Volgens Peter Schwartz in zijn artikel How hydrogen can save America hetzelfde bedrag als er nodig was om een mens op de maan te zetten: 100 miljard dollar, omgerekend naar huidige geldwaarde, in het volgende decennium. En dat is alleen voor Amerika.

Toch zijn veel energie bedrijven, autofabrikanten, oliemaatschappijen en en in toenemende mate beleidsmakers ervan overtuigd dat waterstof de brandstof van de toekomst is. En daarmee een groeimarkt, die zijn gelijke niet kent het komende decennium en waarschijnlijk lang daarna.