Natuurlijk kosten dergelijke plannen en ontwikkelingen veel geld. Maar het is te hopen dat de muntjes-poetsende-mentaliteit de wereld er niet van weerhoudt om met de ruimtevaart een flinke stap voorwaarts te zetten. Ondanks de kosten valt er namelijk een hoop te winnen.

In tegenstelling tot ruimtestations, is het heel erg logisch een basis op de maan te bouwen. Geologen kunnen de achterkant van de maan onderzoeken. De achterkant is voor ons vrij onbekend maar kent meer invloed vanuit de ruimte en kan dus informatie opleveren over bijvoorbeeld meteorieten en hoe hiermee om te gaan. Op de Zuidpool van de maan kan een basis ware winst opleveren. Want er zijn sterke vermoedens dat zich daar een ijskap bevindt. Dit ijs kan gewonnen worden en omgezet in raketbrandstof voor missies naar Mars en verder omdat het zestig keer makkelijker is om brandstof bij te vullen op de maan dan op de Aarde. Daarnaast heeft de maan op bepaalde plaatsen altijd zon en is dus een perfecte basis voor een zonnekrachtcentrale.

Tussen alle lopende plannen over maanlandingen is genoeg ruimte voor om extra landingen om de maan te exploiteren en verder te onderzoeken. Door een aantal verschillende mensen mee te nemen naar de maan, zoals dichters en filmmakers, kunnen we de hele gebeurtenis makkelijker toegankelijk maken voor “het publiek”. En door een paar vrouwen mee te nemen wordt de ervaring een belevenis voor de hele wereld. Dankzij internet is de mensheid meer betrokken bij het onderzoek naar de maan. Maar uiteindelijk zouden we de maan moeten openstellen voor bezoek.

We moeten vooral terug naar de maan, om de mensheid weer in contact te brengen met de maan. Onze astronauten hebben al jaren niet veel te doen, en dat in een wereld waar helden hard nodig zijn. Onze droom moet niet zijn om terug te gaan naar de maan, maar vooruit te gaan naar de maan. Want daar ligt een hele wereld klaar voor ons om te ontdekken.