Het aanbod aan onderwijsmateriaal op internet is enorm. Maar hoe vind je tussen al die bronnen nou net dat wat je nodig hebt? Dat is momenteel een van de grote uitdagingen in formeel en informeel leren. Riina Vuorikari toont met haar promotieonderzoek aan dat 'social tagging' hier heel goed bij kan helpen. Op 13 november 2009 verdedigt ze haar dissertatie aan de Open Universiteit Nederland in Heerlen.
Zelforganisatie
'Social tagging' betekent dat gebruikers zelf trefwoorden kunnen toekennen aan onderwijsmateriaal dat ze vinden op internet. Hun trefwoorden zijn een aanvulling op de metadata die de makers zelf hebben geformuleerd. Vuorikari bestudeerde social tagging van leerbronnen in een meertalige omgeving. Haar onderzoek laat zien dat als een portaal met onderwijsmateriaal social tagging mogelijk maakt, dit onder meer leidt tot meer zelforganisatie en een grotere flexibiliteit. Ze bewijst dat er dankzij social tagging meer kruisverbanden ontstaan tussen inhouden van heel verschillende aanbieders van onderwijsmateriaal. Dit vergroot de vindbaarheid van leermateriaal uit verschillende contexten (taalgebieden, landen, curricula, repositories, etc).
Delen en hergebruiken
Vuorikari is een Finse onderzoeker. Ze werkt bij European Schoolnet dat zich al sinds begin 2000 op het delen en hergebruiken van onderwijsmaterialen tussen verschillende Europese ministeries van onderwijs en andere organisaties op onderwijsgebied (bijv. Kennisnet). Vindbaarheid over lands- en taalgrenzen heen is daarbij cruciaal. Voor haar promotieonderzoek ging ze naar de Open Universiteit Nederland, aangezien het Centre for learning Sciences and Technologies (CELSTEC) van die instelling, en meer specifiek het Learning Networks programma, zich intensief bezighoudt met zelforganisatie en het gebruik van netwerken om een leven lang leren te ondersteunen.